ÖZLEDİM

         Çocukluğumdan taa babamın görev yaptığı kooperatiften çiçek kokuları kalmış burnumda.Ayva ağacının altına gömdüğümüz 'köpeğimiz gümüş' ün cilveleri gözümün önünde..Ağustos sıcağında ablalarımın bahçe hortumuyla sırılsıklam yapmaları, akşamları babamla kahveye gitmem zaten bu ayrı bi konu rahmetli babam hemen hemen her akşam kahveye çıkardı. Benim okuduğum ilkokul müdürüm dahil pek çok memur ahaliside orada olurdular, ben babamın dizinden hiç inmezdim niye bilmem babam hep dizini oynatırdı şimdi anlıyorum ki bunu benim hoplayıp zıplayıp eğlenmem için değil sinirsel bacak ağrılarından yapıyormuş. Benim kahvede ne işim vardı bilmiyorum ama babam bana kara kuzum derdi ve hiç yanından ayırmazdı doyamıyacakmışız demek.

       Evimiz üst kat lojman alt kat kooperatif ve yanda kocaman bir depo, çok güzel bir bahçesi olan, çok güzel komşulukların olduğu, çocukluğumu mutlu yaşadığım yer.O zamanlar ilk ne çıkarsa babam alıyor ve ilk televizyonda bizim evde var.Hiç abartmıyorum akşamları halının üzeri insan dolardı bi kerede annemden şikayet gelmedi, bi kere de misafirden bıkmadı. Yılbaşı akşamları ablamlar, arkadaşları pastalar, tatlılar yapardı tv karşısında Dansöz beklenirdi Nesrin Topkapı... Ey Allah'ım neyi kutladığımızı bile bilmeden saat 12 oldumu eğlence doruğa çıkardı.Ne biliyim Noelmiş gavur icadıymış demez kendimizce bişeyler yapardık işte..

     Ben 6. ve en küçük çocuktum daha çok sevilen ve şımartılan ama benim dünyaya gelmemle papuçları dama atılan ablam tenhada sıkıştırdımı hıncını alırdı benden hala dizlerimde ve elimde nasırlar vardır.Yerlerde sürüklemişti beni :) ama şimdi gülüyorum birçok ağladığım bence çoook önemli olan şeylere ne basitmiş diyorum...

    Biz camiye giderdik mesela yaz geldimi elimizde  elif subarası (öyle derdiler), başımızda tülbent ki o tülbent cami çıkışı iki tarafından tutup uçurttuğumuz uçak olurdu, uğradığımız çeşmenin yüksek borusunda (o zamanlar olimpiyatlarda jimlastik felan yapanlara pek bi hayrandım) döner olmayacak hareketler yapardım.Bazan çamura düşüp üzerimdekileri yıkatıp kurutup eve gittiğimi bilirim...Neyse benim hikayelerim bitmez şimdilik hoşçakalın...

Bu benim doğduğum, babamın görev yaptığı lojman :) 50 yıllık vardır ...

30 yıl sonra ziyarete gittiğimde fotolamıştım.