GÖZLER

 

 

               Çok zaman geçmiş veya daha dün. Aynaya bakbu yüz senin mi? Ama gözler hep aynı...Riyasız...Onlarda çocukluğun saklı, gençliğin... Bak , git bak...çok masumlar....Sana ait, seni vareden, hiç bozulmayan, ümit kaynağın, fotoğraf albümün, kaç tirilyon resim çekmiştir kimbilir ve o sayede oluşur çoğu şey. O kadar çirkin, fena şey görmüştür ama en kötü insanın gözlerine bakın, saftır.Bizi mi kandırır yoksa en saf organımız gözmüdür.. İnsan kalbiyle değil gözüyle aşık olur mesela, biriktirdiği fotoğraflardan hoşuna gidenlerin bütününü bulur aşkında...Demekki hep güzele, doğruya, iyiliğe bakmak lazım. Dikkat edin zengin zengine, fakir fakire, okumuş okumuşa, köylü köylüye, şehirli şehirliye, kötü insan kötü insana, iyi insan iyi insana müpteladır. Nasıl ortamda doğarsan ordan fotoğraf çekmeye başlıyorsun ve o çerçevenin dışına çıkamıyorsun tabi istisnalar yok değil. Ama iyi ama kötü yine bu şekilde daha güvende daha mutlusun.Hep aynı ortamda büyümek hep aynı insanları görmek bunlar görüşünü daraltıyor belkide. Veya fotoğrafın dışına çıkmak uyum problemi, kendine güvensizlik yapıyor. Dikkat etmişimdir; oradan oraya atanan memur aileleri hep rahattırlar, sakindirler, kendine güven duyarlar, konuşmaya hep bir konuları vardır.İlginç ama başarılıdırlarda.Çokça arkadaşları olur pek sinir rahatsızlıkları geçirmezler mesela. Mekan zenginliğinden dar görüşlü değiller çünkü..

              Gözleri terbiye etmek gerek yani bütün bedene ulaşmak için. Bi yerde okumuştum kör insanlarda gören insanlara nazaran daha az hastalık var diye... âlâ.....

              Fotoğraf albümünüz zengin, görüşünüz engin olsun...